Марсело: «Мадрид» - ёшларга мерос...»

Фахрий ҳимоя махсус матбуот анжуманини таъсирли нутқ билан бошлади: «Келажак ҳақида кўп ўйламайман, табиатан бугунги кун  билан яшашга мойилман. Ҳа, ҳаётингдаги асосий клубдан кетишинг осон эмас... Ахир «Реал» беҳисоб қувонч тортиқ этди. «Мадрид» ичидаги изтиробли кунлар ва машғулотлар ҳам - ширин хотира. Жамоанинг оппоқ либосида майдонга тушиш нақадар гўзал ва ажойиб... Такрорлайман, келажакдан ташвишланмайман, чунки тарих аллақачон ёзилди. Зиммамдаги ишни муносиб бажардим. Демак, ўзимдан ва фаолиятимдан мамнунман, оилам ҳам мен билан фахрланади. Бунга заррача шубҳа йўқ. Бугун мен учун унутилмас ва энг бахтли кун, ахир режалаштирган ишларни тўлиқ уддаладим ва «Мадрид»дан бошимни тик тутган ҳолда кетяпман. Жамоа ёшларга мерос. Винисиус, Родриго, Вальверде ўйинларини томоша қилиш... Ёшлик мутлақо бебаҳо. Марселони борича қабул қилишгани жуда муҳим. Футболдан бутунлай кетгач, «Реал»­га қайтиш имкониятига эга бўлишни хоҳлайман. Ўйлайманки, бу борада қандайдир муаммо туғилмайди».

- Марсело, фаолиятингизни тугатиш вақти яқинми?

- Бу ҳақда ўйлаяпман. Ҳали ўйнашда давом этсам керак, чунки қўлимдан келади. «Мадрид»га қаттиқ боғланиб қолганим рост, аммо «қаймоқранглилар»га қарши ўйнашга тўғри келса ҳам муаммо туғилмайди. Аввало, профессионал бўлиб қолишга ҳаракат қиламан. «Реал» мени шунга ўргатди ахир.

- Қайси мураббийни алоҳида эътироф этасиз?

- Табиийки, «Реал»дек мегаклубда катта мутахассислар билан ишлаш насиб этди. Лекин кимнидир ажратиб кўрсатишим ножоиз. Тушунарлики, ҳар бир мураббийда ўз фалсафаси бор ва шунга мувофиқ, нималарнидир кашф қилади. 

- «Реал» тарихига қўшган ҳиссангизни қандай баҳолайсиз? 

- Очиғи, нимадир дейишим қийин, чунки ҳамиша бугунги кун билан яшаганман, бошқа ҳеч нарсани ўйламаганман. Бу ерда муҳим совринлар ютдим, турли турнирларда ўйнадим, «Бернабеу»да сеҳрли кечаларни ўтказдим. Ортда қолган йиллар давомида табассум билан яшаганимга фақат шукрона айтаман. Омадим чопгани аниқ, зеро, жиддий жароҳатларга йўлиқмадим. Катта истеъдод ва меҳнатсевар бўлишингиз мумкин, аммо омадингиз чопмаса, қийин, барибир.

- Клубни ёшларга мерос сифатида қолдирдингиз, ўзингиз билан нималарни олиб кетяпсиз?

- Беҳисоб ҳис-туйғуларни. Мана, оилам билан ЧЛдаги 5та чемпионлик тафсилотлари ҳақида гаплашяпман. Дастлабки 4та финалда ўйнадим, аммо охиргиси - энг муҳимида четда қолдим. Ўйнаш, ассистентлик қилиш ва гол уриш ёқимли, лекин энг асосийси, йигитлар билан мулоқотга киришиш, финал ҳуштагига 3 дақиқа қолган вақтда ғалабани нишонлашга шайланиш. 

- «Мадрид»дан кетиш азоб эмасми?

- Ўзимни афсонадек ҳис қилмайман. Шартнома муддати тугаган экан, ҳеч қандай муаммо йўқ. Ҳаёт давом этади, «Реал»дан айрилганим учун яшашни тўхтатмайман. Қолаверса, қалбан «Мадрид»да қоламан, қаерга борсам, клубнинг оддий мухлислари қаторида бўламан. Якунланган мавсум давомида катта юк ва масъулиятни тўлиқ англадим. Баъзан Анчелотти қарорларидан жаҳлим чиқиб, мураббий билан баҳслашдим, лекин эртасига уни қучоқлаб олардим. Қисқаси, жамоанинг бир қисмига айланиш учун доимий ўйнаш шарт эмаслигини тушундим, ҳар ҳолда, мураббий билан ҳамфикр бўлиш муҳимроқ.

- Биринчи нав­батда, кимлардан миннатдорсиз?

- Барча ютуқларимда бобом Педронинг ўрни катта. Айнан у менга ҳар доим ўзим хоҳлаган нарсани танлаш ҳуқуқини берган. Мадридга 18 ёшда келдим, турмуш ўртоғим 17 ёшда эди. Бу ҳам бобом яратган эркинлик маҳсулидир.

- Мухлисларга айтолмаган гапингиз борми?

- Улардан олган муҳаббатим қалбимда абадий қолади. Стадионда «Туғилган кунинг билан!» қўшиғини баралла куйлашгани ҳамон ёдимда. Кўпчилик қолишимни сўради - бу таърифланмас эътибор. 

- Марселони келажакда мураббий ролида кўрамизми?

- Менимча, мураббийлик учун зарур хислатларга эга эмасман. Бошқа йўналишларни яхшироқ тушунсам керак. Очиқ тан оламан, ҳеч қачон тактикага ақлим етмаган, шунчаки, билганимча ўйнаганман. Қисқаси, ҳозир мураббий бўлиш иштиёқи йўқ.

- «Мадрид»даги илк кунни қандай эслайсиз?

- Ҳаммаси жуда ғалати эди. Ахир бунга қадар «Реал»ни фақат телевизорда кўргандим. «Сантьяго Бернабеу»дан нақадар лол қолганим кечагидек ёдимда. Тўғриси, биринчи куни нималар бўлганини сира англамаганман, аммо ўша лаҳзаларни асло унутмайман.

- «Реал» академия келажагини қандай кўряпсиз?

- Ҳамиша ўзимни кантеранога яқин тутганман, чунки академиянинг чин мухлисиман. Бу ерда ёш футболчиларга қандай ғамхўрлик қилиниши, маш­ғулотлар тартиби ва академия қандай ишлашини яхши биламан. Ўйлайманки, «Реал»ни истиқболли келажак кутмоқда.

- Ўғлингиз Энцо ҳам футболни танлади...

- Унинг ўйинини кўрганимда, бошқа одамга айланиб қоламан, ақлдан озишим ҳеч гап эмас. Энцонинг «Реал» либосида кўриш - мен учун энг буюк оталик бахти.

- Яқин келажакда сов­ринлар сони бўйича сиздан ким ўзиб кетиши мумкин?

- Билмадим, лекин кимдир мени ортда қолдирса, фақат хурсанд бўламан. Ҳа, «Реал»­дан энг кўп соврин ютган футболчи мақомида кетяпман. Лекин ҳар бир рекорд эртами-кеч янгиланади, албатта. 

- Сизни кўпинча Роберто Карлос билан таққослашади...

- О, Роберто - чин кумирим. Катта клуб сафига қўшилсангиз, ҳар бир позицияда кучли ижрочиларга дуч келасиз. Бошида роса қийналганман, чунки матбуотда Роберто Карлос ўрнини босишим кераклиги ҳақида кўп ёзиларди. Тўғри, бунга ортиқча эътибор қаратган эмасман, чунки Роберто эмас, Марсело сифатида ҳикоя ёзишни хоҳлаганман. Қолаверса, футбол тарихи Карлосга ўхшаган бош­қа қанот ҳимоячисини кўрмаган. Факт битта - Марселоман ва ҳамон ўз ҳикоямни ёзяпман.

- Якунда кетиш қарори қандай қабул қилинганини баён этсангиз...

- Умумий йиғилишда барчаси муҳокама қилинди. Якунда умумий тўхтамга келдик - кетишим икки томонга ҳам яхши. Бор гап шу. Бу жиддий қарор, чунки бутун умрингга ҳамроҳ клубдан кетишинг осон эмас. Лекин аста-секин ҳаммаси ўз йўлига тушади. Мана, ҳозир хайрлашиш чиндан ҳам, вақт ҳукми эканлигини англаб етдим...

МУҲАММАДХОН тайёрлади